Na obszarze administracyjnym Otwocka istnieje 10 parafii. Od Ługów po Wólkę Mlądzką, od Kresów do Śródborowa – każda dzielnica ma swój kościół. Stulecie nadania Otwockowi praw miejskich jest dobrą okazją, żeby pokrótce przypomnieć historię ich powstania.
Najstarsza w Otwocku jest parafia pw. św. Wincentego à Paulo. Erygowano ją 1 czerwca 1911 r. Należały do niej: Wille Otwockie, Wille Świderskie, Rycice, Natalin i Teklin. Pierwszym proboszczem był ks. Zygmunt Gajewicz. Obecny kościół został zbudowany w latach 1930-1935 dzięki staraniom proboszcza ks. Ludwika Wolskiego według projektu jego brata Łukasza (fot. 1). Kamień węgielny poświęcił ks. bp Stanisław Gall 7 grudnia 1930 r. On też 20 października 1935 r. dokonał konsekracji nowego kościoła. Parafia ta nazywana jest matką wszystkich otwockich parafii, bo dała początek wielu świątyniom w mieście.
Centrum i Kresy
Nie tak daleko, bo przy ul. Żeromskiego, znajduje się będąca pod opieką ojców pallotynów parafia pw. Zesłania Ducha Świętego (fot. 2). Pallotyni przybyli do Otwocka w 1950 r. Prace duszpasterskie i katechetyczne prowadzili w małej kapliczce mieszczącej się w jednym z kupionych domków. W 1981 r. uzyskali zgodę na budowę domu leczniczo-wychowawczego dla członków stowarzyszenia oraz kaplicy dla okolicznych mieszkańców. Cały kompleks zaprojektował architekt Zbigniew Pawelski. Budowę kościoła rozpoczęto w 1983 r., a kamień węgielny pochodzący z grobu św. Piotra i poświęcony przez papieża Jana Pawła II wmurował we fronton kościoła 20 października 1985 r. ks. biskup Jerzy Modzelewski. Budowa świątyni zakończyła się w 1987 r. Konsekracji kościoła dokonał ks. biskup Marian Duś 7 maja 1988 r. Rok później, 20 lipca 1989 r., kardynał Józef Glemp, prymas Polski, ustanowił tu parafię.
Jej pierwszym proboszczem został ks. Stanisław Świerczek SAC, a od 2011 r. funkcję tę pełni ks. Krzysztof Wojda SAC. Po drugiej stronie torów, na działce leżącej u zbiegu ulic Filipowicza i Andriollego dobiega końca budowa najnowszej świątyni – parafii pw. bł. Ignacego Kłopotowskiego (fot. 3), będącej najmłodszym otwockim kościołem. Teren, na którym znajduje się świątynia, został przekazany 6 kwietnia 2001 r. diecezji warszawsko-praskiej. Najpierw powstał tu nowy ośrodek duszpasterski, a pierwsza msza święta została odprawiona 14 czerwca 2003 r. Dwa dni później władze wydały pozwolenie na budowę kościoła. W nocy z 16 na 17 czerwca, na dwa dni przed Bożym Ciałem, nieznani sprawcy spalili ołtarz przygotowany z okazji zbliżających się uroczystości. 25 grudnia 2005 r. został ogłoszony dekret erygujący parafię. Wcześniej, 10 września 2005 r., przekazano parafii relikwie bł. księdza Ignacego Kłopotowskiego.
Podążając w kierunku Ługów, na skraju osiedla znajduje się kościół pw. Miłosierdzia Bożego (fot. 4). Tutejszą parafię erygował kardynał Józef Glemp w 1989 r., wydzielając jej terytorium z części parafii Matki Bożej Królowej Polski na Kresach. Jeszcze w 1988 r. stała tu tymczasowa kaplica pw. bł. Honorata Koźmińskiego, którą w grudniu 1988 r. podpalili nieznani sprawcy. Została ona odbudowana rok później dzięki hojności parafian. W maju 1990 roku rozpoczęto prace przy fundamentach kościoła, a 7 czerwca 1992 r. ks. bp Kazimierz Romaniuk wmurował kamień węgielny poświęcony przez papieża Jana Pawła II. W listopadzie 1995 r. świątynia została poświęcona. Konsekracja kościoła odbyła się 15 października 2000 r. Uroczystości tej przewodniczył ks. bp ordynariusz Kazimierz Romaniuk. Obecnie proboszczem jest tu ks. Dariusz Bala.
Jedną z najstarszych w Otwocku jest parafia pw. Matki Bożej Królowej Polski na Kresach (fot. 5). Erygował ją kard. Stefan Wyszyński 21 września 1978 r., po tym, jak została wydzielona z części parafii św. Wincentego à Paulo. Jednak jej początki sięgają 1934 r., kiedy ks. Ludwik Wolski, ówczesny proboszcz parafii Otwock, sprowadził tu siostry felicjanki. Zamieszkały one w wynajętym budynku przy ul. Jodłowej 14, gdzie urządziły kaplicę, w której odprawiano msze święte. W 1958 r. powstał tu samodzielny ośrodek duszpasterski. Starania o budowę kościoła trwały 18 lat i zakończyły się sukcesem w 1977 r., kiedy to otrzymano pozwolenie na budowę kościoła. Rozpoczął ją w kwietniu 1979 r. i doprowadził do końca ks. Włodzimierz Jabłonowski. Budynek świątyni jest dziełem zespołu projektantów, do którego należeli: Zenon Liżewski, Waldemar Siwek i Jerzy Gajkowski. Równocześnie z kościołem wybudowano plebanię, dom parafialny i dom dla sióstr felicjanek. Obiekt konsekrował kardynał Józef Glemp 3 października 1988 r. w 10. rocznicę powstania parafii.
Parafie w Świdrze
W Świdrze przy ul. Kołłątaja mieści się kościół należący do parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus (fot. 6). Powstała ona 7 stycznia 1951 r. Jej pierwszym proboszczem został ks. Władysław Jędrych. Początkowo nabożeństwa odprawiano w kaplicy domowej, potem – w małym, drewnianym kościele stojącym u zbiegu ulic Mickiewicza i Kołłątaja. W 1972 r. przybyli tu Misjonarze Świętej Rodziny, którzy rozpoczęli swoją pracę duszpasterską. Na obchody 25-lecia istnienia parafii przyjechał ks. prymas Stefan Wyszyński. Zezwolenie na budowę kościoła wydano w 1980 r., prace rozpoczęły się wiosną 1981 r. Odpowiedzialny za budowę był ówczesny proboszcz ks. Wirgiliusz Jarzyński MSF. 18 października 1981 r. wmurowano kamień węgielny z aktem erekcyjnym. Uroczystej konsekracji świątyni dokonał 30 listopada 1986 r. ks. kardynał Józef Glemp. W 1988 r. dokonano poświęcenia trzech dzwonów: św. Bonifacego, św. Teresy i św. Józefa. Od 1 lipca 2013 r. proboszczem tej parafii jest ks. Marian Twardawa MSF
Drugi kościół w Świdrze mieści się przy ul. Wiązowskiej. Ta okolica jest obszarem parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej (fot. 7), którą erygował kardynał Józef Glemp 15 września 1983 r. Powstała ona z części parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Jej proboszczem został ks. Stanisław Pawlik. Trzeba wspomnieć, że już w 1928 r. na tym terenie powstała kaplica, która mieściła się w drewnianym budynku. Proboszcz Pawlik od 1979 r. starał się o jej remont i rozbudowę. Zezwolenie takie otrzymał w 1982 r. Projektantem nowego kościoła został architekt Zbigniew Pawelski. Jednocześnie rozpoczęto budowę nowego domu parafialnego i plebanii. Prace ruszyły w 1984 r., a ich zakończenie nastąpiło w 1993 r. Kamień węgielny pochodzący z Jasnej Góry 16 czerwca 1985 r. poświęcił i wmurował bp Jerzy Modzelewski. Nową świątynię poświęcił bp Kazimierz Romaniuk 12 czerwca 1993 r.
Pozostałe dzielnice
Kilka kilometrów dalej, na końcu Mlądza znajduje się kościół pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy (fot. 8). Parafię erygował bp Kazimierz Romaniuk 21 września 1992 r., z części parafii Wiązowna. Budowa świątyni rozpoczęła się w 1994 r. Poświęcenia i wbudowania kamienia węgielnego dokonał ks. abp Sławoj Leszek Głódź 30 października 2007 r. Obok kościoła stoi dzwonnica zbudowana na przełomie 2009 i 2010 r. z trzema dzwonami: Matki Bożej Nieustającej Pomocy, św. Wojciecha i bł. Jana Pawła II. Na placu kościoła znajduje się 20 kapliczek różańcowych zbudowanych przez Jerzego Witana, ułożonych w kształcie różańca z płaskorzeźbami zaprojektowanymi i wykonanymi przez Annę Niedźwiecką-Jędrzejewską.
Najdalej od centrum Otwocka, bo w Wólce Mlądzkiej, wznosi się kościół parafii św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny (fot. 9). Mieszkańcy Wólki Mlądzkiej należeli wcześniej do parafii św. Wita w Karczewie. W 1947 r. teren ten włączono do parafii św. Wincentego à Paulo. Wtedy zapadła decyzja o przebudowaniu dawnego baraku, w którym mieściła się świetlica, na kaplicę. Mszę odprawiali w niej księża z centrum Otwocka. Potem zwrócono się z prośbą o pomoc do otwockich pallotynów. Otrzymali oni od przełożonych zgodę na objęcie stałą opieką duszpasterską wiernych mieszkających w Wólce Mlądzkiej. 22 lipca 1982 r. ks. Kazimierz Trypus SAC spotykał się z inżynierami: Ludomirem Słupeczańskim, Ludwikiem Szperlem, Adamem Suflińskim, którym zaproponował opracowanie planu koncepcyjnego budowy kościoła i obiektów sakralnych. Jesienią 1982 r. uzyskano pozwolenie na budowę. 30 października 1983 r. ks. bp Jerzy Modzelewski dokonał poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego pod budowany kościół. W marcu 1986 r. prymas Józef Glemp zgodził się na erygowanie nowej parafii i poświęcenie kościoła. W czerwcu odbyła się pierwsza samodzielna wizytacja kanoniczna kościoła, na którą przybył ks. bp Kazimierz Romaniuk.
Kolejną parafią wydzieloną z części parafii w Karczewie i parafii św. Wincentego à Paulo jest znajdująca się w Śródborowie parafia Niepokalanego Serca Maryi (fot. 10). Erygował ją 1 września 1983 r. kard. Józef Glemp. Od 1972 r. istniał na tym terenie samodzielny ośrodek duszpasterski, który zorganizował ks. Stanisław Żebrowski. 15 sierpnia 1973 r. ustanowiono tu samodzielny rektorat z prawem prowadzenia ksiąg parafialnych. Zgodę na budowę kościoła uzyskano w 1977 r. Budynek świątyni zaprojektowali Małgorzata i Zbigniew Wacławkowie. Budowa rozpoczęła się w 1979 r. W kwietniu następnego roku bp Jerzy Modzelewski wmurował kamień węgielny pochodzący z Bazyliki Zwiastowania w Nazarecie. Został on poświęcony przez chorego już kard. Stefana Wyszyńskiego. Kościół uroczyście konsekrował 7 października 1984 r. kard. Józef Glemp.
