Hit profilaktyki: jeżówka

MEDYCYNA NATURALNA:

Znana też pod nazwą echinacea, jeżówka jest jednym z najpopularniejszych ziół w domowych apteczkach Europejczyków i Amerykanów. Współczesne badania wykazały, że przyjmowanie jej zmniejsza ryzyko zakażenia rotawirusami o 35 proc., przeziębiania o 58 proc., a w połączeniu z witaminą C – ryzyko infekcji spada aż o 86 proc.!

AGATA LEGAN

Jeżówka należy do rodziny astrowatych, podobnie jak arnika, ostropest czy nagietek. Znanych jest dziewięć jej odmian, ale w lecznictwie i kosmetyce wykorzystuje się przede wszystkim jeżówkę purpurową. Pierwotnie pochodzi ona z terenów Ameryki Północnej, gdzie od wieków znajduje zastosowanie w tradycyjnej medycynie Indian jako lek przeciwzapalny, ale chroniący przede wszystkim przed infekcjami ran czy powikłaniami po ukąszeniach owadów i węży. To jeżówką leczono wojowników i myśliwych. Okazała się skuteczna także przy zatruciach, bólach zębów, gardła i głowy, w leczeniu odry i rzeżączki, a nawet przy powiększonych migdałkach. Dziś wiadomo ponadto, że potrafi rozprawić się również z wirusem grypy.

Jak to działa?

W lecznictwie wykorzystuje się liście, łodygi i kwiaty jeżówki, które zbiera się dwa razy w roku – latem i jesienią. Najsilniejsze właściwości wykazuje jednak korzeń, który wykopuje się pod koniec października i suszy w temperaturze nie większej niż 50°C. Aktywne składniki wszystkich części echinacei to m.in.: glikozydy, flawonoidy, olejki eteryczne, aktywne poliacetyleny – odpowiedzialne za przewodzenie impulsów w organizmie, i polisacharydy będące nośnikami substancji czynnych. Ziele to zawiera ponadto spore ilości glikoprotein, tj. białek odpowiedzialnych za funkcje ochronne organizmu, w tym za rozpoznawanie ciał obcych, a także: inulinę – naturalny prebiotyk, oraz kwas chlorogenowy – bardzo silny przeciwutleniacz.

Podstawowym działaniem jeżówki jest nasilanie tzw. procesu fagocytozy, czyli wychwytywania oraz pochłaniania wirusów i bakterii przez komórki układu odpornościowego. Co więcej – pobudza ona leukocyty (tj. białe krwinki) do produkowania substancji przeciwwirusowych, co jest szczególnie istotne dla osób cierpiących na nawracające stany zapalne, np. dróg moczowych czy tzw. opryszczkę – przyjmowanie jeżówki może bowiem znacznie ograniczyć liczbę infekcji, a przez to ułatwić im życie.

UWAGA: Preparaty z jeżówki, i to zarówno domowy napar, jak i krople z apteki, działają najlepiej, jeśli są przyjmowane na etapie pierwszych symptomów choroby, dlatego warto mieć je zawsze w domowej apteczce.

Dobra dla skóry

Substancje aktywne jeżówki dezaktywują hialuronidazę – enzym odpowiedzialny za rozkład kwasu hialuronowego. Kwas ten jest niezwykle istotny dla skóry, gdyż charakteryzuje się dużą lepkością i gwarantuje jej elastyczność, a jako podstawowy składnik międzykomórkowego cementu odpowiada za spoistość tkanki łącznej. Zapewniając odpowiedni stan naskórka, zabezpiecza też organizm przed infekcjami z zewnątrz. Białka obecne w roślinie aktywują ponadto procesy regeneracji naskórka, m.in. wzmożone wytwarzanie włókien kolagenowych, sprężystych i wspomnianego kwasu, przy okazji regulując nawilżenie skóry. Z kolei przeciwutleniacze chronią przed negatywnym wpływem promieniowania UV i wolnymi rodnikami, zapobiegając procesom przedwczesnego starzenia się.

Jeżówka jest przydatna w pielęgnacji każdego rodzaju cery, ze względu na szczególne właściwości zalecana jest jednak przede wszystkim do cery tłustej i trądzikowej. Warto wiedzieć, że zgodnie z najnowszymi wynikami badań stosowanie preparatów z echinaceą w składzie znacząco poprawia stan skóry w aż 85 proc. przypadków.

Zalecenia do stosowania:

• choroby wirusowe, bakteryjne i grzybicze,
• zaburzenia odporności organizmu,
• osłabienie organizmu, np. podczas lub po długotrwałej antybiotykoterapii,
• profilaktycznie, MAKSYMALNIE przez trzy-cztery tygodnie,
• zewnętrznie na trudno gojące się lub zainfekowane rany, oparzenia, odmrożenia,
• odleżyny, owrzodzenia, opryszczkę,
• w chorobach skóry, takich jak: trądzik, egzema, atopia czy grzybica,
• w leczeniu i profilaktyce dolegliwości trawiennych, niektórych alergii,
• zapalenia dziąseł i innych przewlekłych stanów zapalnych.

Przeciwwskazania:

• wiek poniżej 12 lat, ciąża i okres karmienia piersią (wysokie ryzyko alergii), nadwrażliwość na inne zioła z tej rodziny (np. arnikę, krwawnik, nagietek, mniszek), schorzenia wątroby i przyjmowanie leków upośledzających jej pracę, stwardnienie rozsiane, gruźlica, AIDS, choroby autoimmunologiczne i choroby szpiku.